مراقبت های بعد از انجام لیزر لایه بردار عمقی
١- برای مدت ۵ روز محل لیزر با پماد جنتامایسین چشمی پوشانده و در تمام طول روز پانسمان گردد. پانسمان بعد از روز دوم به طور روزانه تعویض شده و برای تعویض پانسمان با سرم شستشو یا آب جوشیده سرد ابتدا گازهای چسبیده به پوست مرطوب شده و سپس پانسمان به آرامی و بدون کنده شدن بافت در حال ترمیم از پوست جدا گردد. سپس محل لیزر با سرم شستشو تمیز شده (بدون دست زدن و فقط با فشار آب) و سپس پانسمان مجدد با گاز جدید انجام شود. بعد از گذشت ۵ روز، پانسمان بسته صرفا شب ها به مدت ۵ روز دیگر ادامه یافته و در طول روز از پماد جنتامایسین چشمی و ضدآفتاب روی محل استفاده شود.
۲- به مدت ۷ روز قرص آسیکلوویر خوراکی طبق دستور پزشک مصرف گردد.
۳- درمان آنتی بیوتیکی خوراکی در صورت تجویز پزشک حتما استفاده گردد.
۴- در ۴۸ ساعت اول پس از لیزر محل ترشح خواهد داشت که ممکن است تا یک هفته نیز به طول انجامد. برای جمع آوری ترشحات از گاز استریل استفاده نمایید.
۵- ممکن است تا دو یا سه روز محل لیزر دچار تورم گردد. برای کاهش ورم وضعیت نیمه نشسته داشته باشید و هنگام خواب یک بالش اضافه زیر سر بگذارید.
۶- تا حداقل دو هفته از رفتن به استخر، سونا و جکوزی جدا خودداری نمایید. استفاده از سولاریوم تا حداقل ۶ ماه بعد از لیزر و در حین دوره درمان ممنوعیت مطلق دارد.
۷- به مدت ۳ الی ۶ ماه هرگز در معرض نور مستقیم خورشید و یا سولاریوم قرار نگیرید و حتما به صورت مرتب تا ۶ ماه از کرم ضدآفتاب روزانه هر ۳ ساعت استفاده نمایید.
۸- مدت زمان برای بهبودی نسبی در حدود ۷ روز می باشد.
۹- التهاب و قرمزی محل لیزر ممکن است تا ۳ الی ۶ ماه بعد از لیزر ادامه یابد.
۱۰- پوست لیزر شده بسیار مستعد ایجاد لک و تیره شدن به خصوص با تحریک آفتاب می باشد. لذا تا رفع کامل قرمزی حتما از ضدآفتاب استفاده مکرر داشته و در صورت صلاحدید پزشک از داورهای روشن کننده پوست نیز کمک بگیرید.
۱۱- درد در طی ۴۸ ساعت اول بعد از لیزر طبیعی است اما درد طولانی مدت تر می تواند نشانه عفونت بوده و باید سریعا به پزشک معالج خود مراجعه نمایید.
۱۲- در صورت بروز هرگونه مشکل حتما به پزشک مستقر در درمانگاه مراجعه نمایید.
۱۳- از مصرف آسپیرین، ایندومتاسین، بروفن، ژلوفن و دیکلوفناک به عنوان مسکن خودداری فرمایید.
۱۴- ایجاد لک تیره در محل لیزر یک احتمال نسبتا شایع به خصوص در پوست های سبزه به شمار می رود که معمولا با درمان در طی چند ماه بهبود می یابد. البته موارد مقاوم نیز دیده شده اند که نیاز به درمان های طولاني مدت تر دارند.